Başlık parası için evlendirilen yetim kız

Tarlada babamın üzerine bir battaniye serilmişti. Şişmesin diye de üzerinde bir bıçak konmuştu. Babamı gördüğüm son an böyleydi işte.

Kendimi parçalasam da yerlere atıp çamurların içinde kalsam da beni ona yaklaştırmadılar. Son bir kez görme isteğimi ne yaparsam yapayım yerine getirmediler.


Bu acıya dayanamayacağımı düşünmüşlerdi elbet ama ben son bir kez babamı görüp o güzel, yumuşacık ellerinden öpmek istiyordum. Son arzum içimde kalmıştı.


Babamın cenazesi evimizden kalkmıştı. Tabuta koyup götürmüşlerdi. Sonra hep beraber mezara gittik. Ben kadınların ortasında durmadan ağlıyordum. Babamın üstüne kürek kürek toprak atılınca onu bir daha göremeyeceğimi anlamıştım.

İnanıyordum ki annem ve babamla cennette bir daha buluşacaktık. Ama şimdi ikisinin bağrımı delen acısına katlanmalıydım.


Başlarda alışır gibiydim ama daha sonra dünyada yalnızlığımı, bir başılığımı görünce bütün umutlarım yıkılıp gitti. Tek başına anasız babası ne yapardım ben.


İlk günler ben ve içimi yakan acımla evde tek başıma kalmaya başladım. Ama sonraki günlerde en ufak bir şeyden bile korkar olmuştum. Böyle anlarda boş yere baba diyerek yardım istiyordum.

Henüz on sekizinde gencecik bir kızdım. Dünyayı tanımıyor nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Bu da başıma bela oluyordu.


Sonra komşular toplanıp benim için bir çözüm aramaya koyuldular. Tek başıma yaşayamayacağımı onlar da anlamışlardı. Fakat kim ne yapabilirdi benim gibi bir yetim için?


İyice düşünüldükten sonra komşumuz olan amcamın evinde kalmam kararlaştırıldı. Çaresiz kabul ettim.

Bu karar hem benim hem de amcamın hayatını değiştirecek önemli bir karar olacaktı daha sonra.