Başlık parası için evlendirilen yetim kız

Amcam ve yengem ilk günlerde bana çok iyi davrandılar. Bir dediğimi iki etmiyorlardı. En ufak bir işi bile bana gördürmüyorlardı.

Onları böyle görünce onları annem ve babam yerine koyuyor, acım az da olsa hafifler gibi oluyordu. Onların üstüme böyle düşmeleri bana eski güzel günleri hatırlatıyordu.


Bir de benim yaşımda olan kuzenimle arkadaşlık ediyor günleri böylece geçiriyordum. Hayatın hep bu şekilde devam edeceğini sanarak üniversite sınavına hazırlanma hayalleri kuruyordum.


Amacım resim öğretmeni olmaktı. Küçüklüğümden beri boş bulduğum her yere resim yapmam da bu isteğimi gösteriyordu.

Yaşadıklarında annem de babam da hep ilerde büyük bir ressam olacağımı hayal ediyorlardı. Şimdi bu hayallerin gerçekleştirmek üzere olduğumu görseler ne kadar sevinirler diye düşünüyordum.


Bu sevinçle bir gün amcama bana üniversite sınavı için kitap getirmesini istedim. İşte ilk o gün amcamın bana ters ters baktığını gördüm.


Ertesi gün de yengem bana artık iş buyuruyor olacaktı. Ne değişmişti anlamamıştım. Ama bu iyi bir şey değildi. İçimde hiç iyi hisler yoktu.

Nitekim birkaç gün sonra amcam bana ellerinde bir takım kağıtlarla gelip onları imzalamamı istedi. Ben kağıtların ne olduğunu sorunca geçen sefer ki gibi yüzü asılmıştı.


Kağıtlar babamdan kalan arsaların satış işlemleri içindi. Bir anlamda babamın bana miras bıraktıklarıydı. Ben o an benim için olduğunu düşünüp imzalamıştım ama sonradan o kağıtlarla her şeyi amcama devrettiğimi öğrenecektim.


Amcam ve yengemle ilişkimiz günden güne bozuluyordu. Kıyamadıkları yeğenlerine şimdi her işi gördürüyorlardı.

Her dediklerine razı olsam da başıma daha kötü şeylerin geleceğini hissediyordum.