Eşine Güvenmeyen Adamın İbretlik Hali

“Hakim bey, ben bırakın eşimi aldatmayı yabancı bir erkeği gördüğümde bile utancından ne yapacağını bilemeyen biriyim’’.

‘’Akşamları ben eşimi hasretle beklerken o benimle hiç ilgilenmedi. Bana hiç iyi söz sarf etmedi, bazen bana hakaret etti, bazen bağırdı, ama ben yine de işinde yaşadığı sıkıntılardır diye söz etmedim.


Yıllarca sürdü bu. Ben kendimi yapayalnız hissederken her gece eşim uyuduktan sonra kalkarak abdestimi alır, iki rekat teheccüd namazı kılar ve elimi açar tüm sıkıntılarımı, dertlerimi Allah’a sesli sesli arz ederim.
Beni dinleyen, anlayan, bana moral veren, bana huzur veren Allah’a yalvarırım.


Bana sabır ver. Ben eşimi çok seviyorum. O benimle hiç ilgilenmiyor ama olsun, ben bu evde kendimi güvende hissediyorum. Her gece kalkıp seninle konuşmak, sana derdimi anlatmak için bile güvenli evde olmak bana yetiyor.


Sen bana o kadar huzur veriyorsun ki, sen benim derdimi de anlıyorsun, senle konuştuğumda duyduğum huzur yetiyor. Şefkatin o kadar güzel ki.

Bunları duyan herkes utanıyor ama en çok karısından şüphe eden adam utanıyor.


Kadın: ‘’Hakim bey keşke ölseydim de, böyle bir olay ile karşılaşmasaydım’’ derken ağlaması daha da artıyor…
Hakim bu anlatılanlardan sonra başı önüne eğik adama sordu ‘’söyleyeceğin bir şey var mı!’’


Kocası pişmanlık dolu titreyen bir sesle “Karım beni affetsin, bundan sonra onu asla üzmeyeceğim, ben hatamı anladım hakim bey’’ dedi.


Hakim de adama bu sözleri üzerine bir şey söyledi:
Aslında bana kalırsa suçlu olan sensin. İşin kadar ailene önem versen hayat ve toplum daha yaşanılır hale gelirdi. Ailesini ihmal eden biri toplumda kime ne fayda sağlar ki!