Gelinini İftirayla Akıl Hastanesine Gönderen Kaynana

Ortaklaşa aldığımız ve tapusunun benim üzerime olduğu ev için birkaç gün sonra kaynanam beni aramıştı. Telefonda ismini görünce evliliğimizi kurtarmak için aradığını düşünmüştüm.

O heyecanla telefonu açmış moralli bir sesle kaynanamın halini hatırını sordum. Bütün söylediklerime onun söylediği tek şey, sağol olmuştu.

Ben susar susmaz da evi hemen oğlunun üzerine geçirmemi söylemişti. Bunu öylesine kindar bir şekilde söylemişti ki kanım donmuştu nerdeyse.

Yıllardır bu ev için çalışmış, yememden, içmemden, giymemden kısmış, dişimden, tırnağımdan artırmış bu evin borcunu ödemiştim.


Şimdi böyle hediye verir gibi evin hakkını onlara veremezdim. Eğer boşanmak mecburiyse bile bunu usulüne göre yapmak gerekirdi.


Bu ev benim hakkım ne yaparsanız yapın evi kimseye vermem deyip telefonu kaynanamın üstüne kapattım. Ben kapattıktan sonra defalarca aramasına rağmen telefonlarını açmadım bir daha.

Mahallede yakın komşumuz bir kadın vardı. Her yerde tanıdıkları vardı. Kocamla da akrabalıkları vardı. Bizim durumu duyunca hemen eve gelmişti.


Arkamdan neler dediklerini, hakkımda neler anlattıklarını bana birer birer anlattı. Hala anlamlandıramadığım beni niçin boşamak istediklerini de anlattı.


Bu konu açılınca konuşmak istemedi ama ben ısrar edince bildiklerini anlattı. Duyduklarına göre her şeyin kesin bir sebebi varmış.

Kaynanam başından beri beni istemediğini zaten belli ediyordu. Ama asıl niyeti beni boşayıp oğluna tanıdığı başka bir kız almaktı.


Evi de oğluyla yeni karısı için benden zorla almaya çalışıyorlardı. Bu gerçekleri öğrendikten sonra boşanmaktan başka çare olmadığını gördüm.
Birkaç gün sonra eve gelen avukatların getirdiği evraklarda yazanlar yüzünden aklıma hiç gelmeyen bir yere nakledilecek, o yerden kurtulmak beni epey zorlayacaktı.